In het weekend van 18 en 19 mei was het dan eindelijk zover: de start van de triatloncompetitie. Op de watertemperatuur na was alles en iedereen er meer dan klaar voor. Al weken achtereenvolgend was het overvol op elke training van de Dolfijn en werd er volop getraind. Richting de eerste wedstrijd van ons team (2e divisie dames), een Team Time Trial, werden er ijverig strategieën bepaald om optimaal te kunnen profiteren van elkaars kracht en snelheid tijdens de verschillende onderdelen. De tweede divisie mocht de competitie op zaterdag aftrappen op de nieuwe locatie in Almere: Almere Haven. Menig Dolfijn had hier drie weken geleden al de strijd tegen de wind gevoerd tijdens de Tijdrit van Almere. Vandaag voerden we eenzelfde strijd op de Gooimeerdijk, gelukkig was de wind wat gaan liggen.
Mareille, Daniëlle, Mònica en ik (Anneloes) mochten het spits afbijten voor de 2e divisie dames van de Dolfijn. De start van een Team Time Trial is niet met alle teams tegelijk, maar met een aparte teamstart, steeds 90 seconden achter elkaar. Onze derde (!) plek van vorig jaar in de divisie Noord leidde tot een start nog na 18.30 uur, als voorlaatste (#1 was namelijk gepromoveerd). Daniëlle had die ochtend zelfs nog aan de rand van het Sloterparkbad de sprinttraining begeleid en Mareille was nog net in staat geweest de verfspetters van haar trisuit te vegen, veroorzaakt tijdens de verbouwing van haar huis. Toch was er bij onze start energie te over toen we eindelijk het water mochten betreden. Deze energie was ook meteen nodig bij het eerste contact van onze tenen met het water van het Gooisemeer: nog geen 14 graden! We hadden drie volle minuten de tijd om te acclimatiseren voordat ons startschot klonk vanuit de boot vlak naast ons.
In een prachtige wiebertjesvorm schoten we met onze gloednieuwe groene badmutsen recht op ons doel af: de oranje buoy op +-375m afstand. Voor mij was het – door o.a. de lage watertemperatuur – pas de eerste keer in open water sinds vorig seizoen. Gecombineerd met het feit dat zwemmen niet mijn beste onderdeel is, betekende dat mijn focus enkel lag op het volgen van de voeten van Daniëlle. Ik heb geen buoy gezien, het was vechten tegen de elementen, wat me wel op scherp zette voor de rest van de wedstrijd. Wat had ík uitgekeken naar dit begin van het seizoen! Bye winter, hello favorite season!
Ondertussen was het licht gaan regenen tijdens onze zwemtocht en het Gooisemeer wat langs de kant zo rustig en idyllisch leek, bleek in praktijk toch een vrij sterke stroming te hebben, inclusief pittige golfjes. Op onze weg terug begon gelukkig de zon weer te schijnen en kwam ik eindelijk een beetje lekker in mijn ademhaling en slag (doe mij maar de langere afstanden). Echter was ook dat het moment dat ik opmerkte dat we een teamlid waren verloren. Eenmaal uit het water geklommen bleek Mareille helaas nog een stuk achter ons te zwemmen en stonden we al vroeg voor de keus of we zouden wachten of de wedstrijd met z’n drieën zouden vervolgen. Teamgenoot en coach van de dag, Lysbet stond ons uit het water op te wachten en samen besloten we de lange weg naar de transitiezone toch maar met z’n drieën af te leggen.
Op de fiets hadden we het eerste stuk de wind heerlijk in de rug en gingen we steady kop over kop in het prachtige licht van de ondergaande zon. Het was mentaal wel zwaar, enerzijds doordat het parcours al vrij verlaten was door onze late start, anderzijds doordat we vlak voor het einde van het fietsen werden ingehaald door de dames van Hellas. Het inhalen van een aantal verstekelingen van andere teams verzachtte deze pijn enkel een klein beetje.
We begonnen dus als hekkensluiter aan het renonderdeel. Dit deed ons gelukkig weinig en de vrijwilligers langs de kant al helemaal niets, tot aan de laatste seconde werden we door hen meer dan enthousiast aangemoedigd. Tijdens het rennen hebben Daniëlle en ik tot vervelends toe Monica richting de eindstreep geduwd. Na nog wat loopscholing van Daniëlle onderweg, kwamen we uiteindelijk na 1 uur en 19 minuten met z’n drieën lachend over de finish, warm onthaald door Lysbet en Mareille.
Al met al een erg fijne aftrap van het seizoen, wat smaakt naar veel en veel meer! Voor mij was deze wedstrijd de eerste in TTT-concept en ik kan er wel aan wennen om zo samen te werken tijdens de wedstrijd. Elkaar uit het water duwen, helpen herinneren aan waar je fiets ook alweer stond, helpen met het aantrekken van je hardloopschoenen, wat een teamwork! We kijken uit naar onze volgende wedstrijd: de OD in Weert.
Geschreven door Anneloes van Brummelen
