De Dolfijn lange-afstandtriatleten beleefden op 27 april, een dag voor de Spaanse verkiezingen, een schitterende race in Andalusië, vlakbij Marbella in Puerto Banus. We verbleven in een mooie villa vlakbij de start. We zagen elke dag het weer wat beter worden. Bij de parcoursverkenning fietsten we in de regen en wind. Op de dag zelf was het ideaal sportweer. Zonnig, rond de 21 graden en een frisse bries om bij het lopen wat af te koelen.
We, zeven Dolfijnleden, wonnen niet alleen de eerste plaats bij het programma voor clubs, maar beklommen maar liefst drie keer het individuele podium.
Zwemmen in een best wel koude zee, twee keer een hele pittige klim in de 90 kilometer fietsen, in een schilderachtig omgeving met 1400 hoogtemeters en een gezellige halve marathon langs de boulevard.
Anna Mersman was erg goed en de beste van de zeven Dolfijners met een derde plek in haar age group. Marleen van der Broek debuteerde heel sterk met een tweede plek in haar leeftijdsgroep. Marieke in haar tweede halve Ironman deed alle onderdelen heel goed, maar zit in de supersterke 30-35 groep. Ze werd zesde. Ikzelf, Pieter, werd derde in mijn nieuwe agegroup en bleek op de streep 5 seconden over te hebben op de nummer vier, een man uit Australië.
Dus ook al ben je dik vijf uur onderweg nooit verzaken is het devies. Door de rollende start kun je niet alleen afgaan op de mensen direct om je heen. Als hardlooptrainer vond ik het super leuk dat Anna, Marleen, Marieke en ik alle vier een halve marathon tijd te hebben rond de 1.35. We lopen alle vier wekelijks in naar de baantraining vanaf de Haagse Hotel school, doen de baantraining en lopen weer terug naar de fiets. Elke woensdagavond 16 kilometer lopen, dat blijkt te helpen.
Kirsty van der Geest deed een keer een halve in Terheiden , trainde alleen maar het kopje bij Bloemendaal om het klimmen te trainen en debuteerde prima op de steile beklimmingen bij Marbella. Jeroen Duin net terug van de marathon de Sables deed mee zonder enige zwem of fiets training. Hij huurde een fiets en besloot rustig aan te doen en finishte keurig binnen de 6 uur. Edward Mahieu, die alleen nog maar traint als hij zin heeft, had de meest ontspannen race en wees op naar afloop wat we allemaal gemist hebben door voorover gebogen op het triathlonstuur met het oog op hartslag en of wattagemeter geen oog te hebben voor de omgeving.
De zondag na de race was eigenlijk het hoogtepunt. Een fors ontbijt in onze villa met gebakken eieren, lekker op het strand liggen met een hamburger als lunch en als toerist rond slenteren in het schitterende Ronda om af te sluiten met tapas. Wat een week.
