Afgelopen weekend (13 & 14 januari) vond het eerste wedstrijdweekend van 2024 plaats voor veel enthousiaste atleten, waaronder ikzelf. Ongeveer een maand geleden werd mijn interesse gewekt door Ronald Kleverlaan voor het combi-klassement in Egmond. Dit omvatte de strandrace op zaterdag en de halve marathon op zondag. Ik besloot al snel om deel te nemen, dus de volgende stap was het regelen van een fiets. Gelukkig bood Wouter Dijkshoorn al snel een mountainbike aan die ik voor deze wedstrijd kon lenen, dus dat probleem was opgelost. Mijn voorbereiding voor Egmond bestond uit één trainingssessie in Schoorl met Jeroen Loerakker, die me de ins en outs van het mountainbike parcours in Schoorl liet zien (misschien niet erg specifiek voor een strandrace, maar wel erg leuk). Vervolgens haalde ik afgelopen week de mountainbike op bij Wouter, waarmee ik deze week naar en van mijn werk fietste om aan de fiets te wennen. De vrijdag voor de wedstrijd ging ik nog even langs bij Ronald Kleverlaan om te controleren of zijn schattige Kia Rio wel plaats bood aan twee fietsen en twee personen. Gelukkig was dit geen probleem en waren we helemaal klaar voor zaterdag.
Op de dag van de Egmond Pier Egmond-race sprak ik om 9:00 uur af bij Ronald, zodat we samen naar Egmond konden gaan. Rond 10:00 waren we in Egmond en konden we onze startnummers ophalen. De race begon rond 11:00 uur, maar voor mij iets later omdat ik in het recreanten vak stond. Terwijl ik daar stond, keek ik om me heen en zag fietsen van allerlei soorten en maten; het was erg interessant kan ik je wel vertellen. Ik kreeg een paar verbaasde blikken en opmerkingen over mijn mountainbike met slechts één strandband (het achterwiel) en één band voorzien van meer profiel voor mountainbiken op onverharde paden. Het maakte me een beetje nerveus, want ik vroeg me af of ik wel het juiste materiaal had. Maar ik bedacht me ook dat dit de eerste keer was dat ik zoiets ging doen, dus we zouden wel zien. De eerste keer dat we het strand op gingen, was het mulle zand even wennen. Maar ik hield me sterk en kon blijven fietsen, totdat helaas iemand pal voor me van zijn fiets afstapte en ik hier niet omheen kon manoeuvreren, dus moest ik ook afstappen. Dit gebeurde bij meerdere strandopgangen en -afdalingen, waardoor ik tijd verloor. Ook heb ik nog een keer in de file gestaan omdat ik moest wachten om een trap op te gaan. Hoe dan ook, het was een interessante strandrace en heel anders dan racen op de weg. Op het strand kon ik af en toe in groepjes fietsen, en soms werkten we goed samen en vormden we een mooie waaier. De eerste paar kilometer op het strand werd ik aangemoedigd door Remus Otten en hij probeerde me bij het groepje te houden. Dit ging heel goed voor een aantal kilometer, maar nadat de formatie iets uit elkaar liep, moest ik hen helaas toch loslaten. Hierdoor moest ik delen van de race alleen fietsen omdat ik net de aansluiting met een groepje miste. Alles samengevat heb ik enorm genoten van de race; het was echt fantastisch om op het strand te fietsen en de hindernissen onderweg, zoals de strandop- en afgangen, de trappen en de hooibalen, maakten het een uitdagend parcours. Uiteindelijk wist ik te finishen in een tijd van 1:29:06, wat goed was voor een tijdelijke 18e plaats in het combi-klassement.
Zondag was het tijd voor de halve marathon van Egmond. Hier was ik gelukkig iets bekender mee, omdat ik al twee keer eerder had deelgenomen, zij het lang geleden. Dit keer was er echter één nieuw element; ik mocht helemaal vooraan in het wedstrijdvak starten, waar toppers zoals Jill Holterman en Anne Luijten stonden. Gelukkig zag ik het vertrouwde gezicht van Dieuwertje Bax ook in het startveld staan. Toen het startschot werd gegeven, vormden we al snel een groepje van ongeveer 10 dames. Dit was heel fijn voor op het strand, en hierdoor liep ik minder in de wind. Na 7 km liepen we het strand af, het moment waarop ik het groepje moest laten gaan omdat het tempo net iets te snel was voor mijn benen, die de strandrace van de dag ervoor nog in zich hadden. De stukken door het bos en de duinen waren genieten, en ik kon een stabiel tempo aanhouden. Toen ik weer in Egmond aankwam, begon het hard te regenen; ik kreeg het koud en mijn lichaam verkrampte, maar ik had nog maar een paar kilometer te gaan, dus ik mocht niet verslappen. Daarnaast werd ik twee kilometer voor de finish ingehaald door Bjorn Vennema, wat me weer energie gaf om door te blijven lopen. Uiteindelijk kwam ik over de finish met een nieuw persoonlijk record op de halve marathon van 1:23:44. Velen, inclusief ikzelf, vragen zich echter af of de afstand niet iets korter was dan een halve marathon, maar dat kunnen we beter verzwijgen. Door dit nieuwe persoonlijke record schoof ik een aantal plaatsen omhoog in het combiklassement en wist ik een zevende plaats te bemachtigen.
Het was een heerlijk sportief weekend, en ik kijk ernaar uit (misschien met iets meer oefening op het strand en met een strandfiets) om volgend jaar weer deel te nemen aan dit fantastische evenement.
