Nee, dit is geen nieuwe poll. De jury heeft op deze eerste dag van het Minder, minder, minder-proces al besloten. We willen meer, meer meer! Het MTB weekend van 2016 in Halloweensfeer was Unaniem een Belachelijk Groot Succes.
Het begon al met de voorpret. Iedereen schreef zich netjes in voor de geweldige Halloween Ride in Eerbeek, nou ja, bijna
iedereen. En ook bijna iedereen had een outfit bedacht en meegenomen. De serieuze jongelingen Michiel en Tjebbe waren als eerste ter plaatse om vast een rondje door het bos te rammen, kwamen daar niet zonder kleurscheuren uit, maar waren toch nog in staat om de boodschappen te doen toen de iets minder serieuze ouderen Bart Veil en Paul B nog in de file stonden op de A1. Ze deden dat perfect. De kok had niets te klagen.
De avond bracht weliswaar de eerste dissonant, want na al dat mooie inkoop- en snijwerk wist diezelfde chefkok de risotto lelijk aan te laten branden. Waarvoor nogmaals excuses, al ging de pompoenprut toch schoon op.
De avond die volgde duurde voor de een langer dan de ander. Hier viel opnieuw op dat de oude garde, waar we Bart Ver (heen) voor het gemak ook toe rekenen (hij heeft een oude ziel) wat meer stamina leek te bezitten dan het eerste/eredivisiegeweld. Maar net toen zij zich ruig en onbespied waanden en los gingen op de muziek werd het hele tafereeltje direct gefilmd en op de sociale mediaas geplaatst. So Much for Privacy en What goes in de Hertenhorst stays in de Hertenhorst…
De nachtportiers, tot het bot getergd, sloegen terug met een rondje Trashmetal en zwaarden. Daarna keerde de rust terug in het domein.
De volgende dag stond de route Rheden, met start in Loenen op het programma. Die werd na een stevig Hartog ontbijt met dank aan Marijke aangesneden. En natuurlijk zouden we rustig starten. Dat bleek voor sommigen echter een te zware opgave, waardoor er hier en daar een wanklankje door het bos klonk. Toch vonden we elkaar weer terug op wandelpaden, parkeerplaatsen, en zelfs een zonnig terras. Het was heerlijk weer, de route was prima en iedereen kon zich op zijn of haar niveau uitleven. Vooraan ging het geweld onverminderd door, terwijl ook redelijk onervaren MTB-ers als Mi-Sook, Anna en Mareille zich kranig weerden.
Weer terug op het honk stond Bartje’s Bolognese alweer te pruttelen en werden hongerige maagjes gevuld. Het lukte nog net een bordje vegetarische pasta voor de poorten van de hel weg te slepen zodat ook laatkomer/harde werker Bart R nog iets te eten kreeg. Gelukkig smaakte het beter dan de maaltijd de dag eerder.
Daarna was het schminken, aankleden en tijd voor weer een groepsfoto, ditmaal in horrorkostuum. Sommigen onder ons vinden zichzelf al eng genoeg of zijn als kind al in de verkeerde toverketel gevallen en doen dus niet mee aan die ongein. Ook goed.
De Halloween ride was wederom een feest, zij het iets minder spectaculair dan twee jaar geleden, zo vonden de kenners. Het blijft een spektakel en geweldig dat zoveel mensen hun hele straat, clubhuis of supermarkt verbouwen en een avond mensen op fietsen de stuipen op het lijf gaan jagen. Goud. En gelukkig raakte niemand gewond al ging een enkele thrillseeker (ik noem geen namen, maar ik ken hem goed) zelfs zo ver dat hij twee rondjes zonder remmen rondreed. Hij brak zijn nek niet.
Het feest na afloop kende een voor de triathlonsport zo kenmerkende zwakke bezetting. Blijkbaar steekt in het verlengde van de glutenintolerantie ook de bierallergie (ook vol gluten!) steeds meer de kop op. In elk geval was ook hier een harde kern nog tot na twaalven actief op slechte muziek van een lokale coverband.
Weer thuis kwam voor sommige, meer kindse triathleten (ja, weer dezelfde!) de apotheose van het weekend eraan. Ze hadden zich veel voorgesteld van het feit dat ze anderen weer flink de stuipen op het lijf konden jagen. Helaas was de rest van de club, door schade en schande wijs geworden, zo slim om de deur op de knip te houden voor deze abjecte individuen, die om drie uur (zomertijd) nog rond de chalets rondschuimden, dronken van alcohol en machtswellust. Hun voornaamste slachtoffer, ene Paul B, werd bijkans aangerand door twee duivels, maar wist door zich dood te houden toch het vege lijf te redden. Een latere poging om met een motorzaag een ander chalet binnen te dringen mislukte jammerlijk.
In arren moede keerden zij naar hun holen terug. Het was mooi geweest.
De volgende dag was het weer raak. Na het wat karige ontbijt (betaald door het bestuur, net als alle boodschappen, dat dan weer wel) nu de route Apeldoorn, wat vlakker dan die van Rheden, maar ook mooi. Het ging er meteen hard aan toe waardoor de tocht meer wat weg had van de tien kleine negertjes in het bos. Een voor een werden de mannen die niet bij de eerste divisie hoorden aan stukken gezaagd, en uiteindelijk bleven ook de drie laatsten die het wel laat hadden gemaakt gisteravond, Joey, Bart R en ondergetekende, niet aan het elastiek hangen. Een harde les voor deze zuipschuiten. De top wacht op niemand.
Daarna was het nog heerlijk lunchen in het herfstzonnetje met erwtensoep, broodjes en koffie. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een topweekend was.
P.S.
Er zijn ons wel een paar klachten ter ore gekomen, met name over de rol van het bestuur en hun gebrek aan actie. Zie hiervoor het fotoalbum. Die klachten laat ik geheel aan de appelant, ene J.v.d.B te A. Hij schijnt wel vrienden te hebben in Poelenburg. Waarvan akte.
