Geschreven door Sonja Krouwels
Dames; “benader de race als een ECHTE wedstrijd. We starten om 8.00 uur, mocht je vragen hebben stel die dan gerust.”

Waarom starten we eigenlijk om 8.00 uur, werd al snel gevraagd? Ook daar was over nagedacht door Paulina en Marijke, vroeg starten om zo min mogelijk mensen op “ons” parcours te treffen. Duidelijk! en de 7 dames staan te popelen om te starten. Met wat slaperige oogjes, een tikkie gezonde spanning, zijn de trainers en deelnemers aanwezig. Even bijpraten over Covid kilo’s en zo her en der indekken door te zeggen dat er wat motivatieproblemen zijn en wat weinig te hebben getraind.

Met droge haren staan we met ons voeten in het zand, Marijke met haar, volgens Marieke, bekende aantekeningenboek en Paulina telt af. We rennen het water in en tot niemand zijn verbazing zwemt Pascalle ons allemaal aan gort! Ik lag lekker op kop, voor de eerste 100 meter. Daarna kwamen Ynske, Marieke en Marta mij voorbij. Zouden we nu beter drijven met die extra kilootjes? Of hebben we meer waterweerstand…?

Nou ja, Karen en Anneloes kwamen vlak na mij het water uit en toen kwam de eerste wissel.. Karen was met 1.05 minuut  erg snel, maar liefst 50 seconden sneller dan de minst snelle. En weg was Karen met een beest van een fiets, niemand heeft haar meer gezien.

Mijn aanval op Marieke was begonnen, het duurde me wat te lang maar met wat moeite kon ik Marieke inhalen met in gedachte dat ik haar niet veel later weer zou treffen tijdens het lopen. Tijdens het lopen voelde ik de hete adem in mijn nek van Anneloes, Pascalle en Ynske, ik wist dat zij sneller zouden lopen, maar hoeveel…? Hoe moe zouden ze zijn van het trappen in de wind…? Na het stuk wind tegen, geen zicht meer hebben op Marieke en Karin, keek ik nog een laatste keer om. Daar kwamen ze. Maar een stukje naar beneden lopen, wind mee, dat kan ik, dus ik versnel en ternauwernood blijf ik die 3 voor. Wat spannend!

Toen ook Marta binnenkwam, die notabene de dag ervoor nog even een halve marathon had gelopen, keken we elkaar vriendelijk aan en kwamen de heerlijk ‘after racing’ verhalen er snel uit.

Met de complimenten van de trainster en uiteraard wat kritische punten om het beste uit onszelf te halen, kijken we allemaal uit naar de volgende trainingswedstrijd. Met dan nog meer dames?