Een paar dagen geleden werd ik gebeld door teamcaptain Marijke: of ik nog beschikbaar was dit weekend voor de eredivisiewedstrijd in Enschede; een individuele kwalificatie gevolgd door een Team Time Trial. Teamgenoot Marleen van den Broek was helaas nog niet helemaal hersteld van haar val in de Mallorca 312. Ja hoor, ik kon wel.
De TTT is één van de leukste wedstrijden van de teamcompetitie, omdat je echt samen een prestatie neerzet en van elkaars krachten kunt profiteren. Ik startte met Dieuwertje, Morena en Ynske. Waar we andere jaren altijd oefensessies hebben gehouden hadden we daar nu geen tijd meer voor. Gelukkig zijn we na jaren samen trainen en racen best wel goed op elkaar ingespeeld, dus met wat simpele afspraken over de zwemvolgorde en -tempo dachten we dat we er wel uit zouden komen.
In de ochtend moesten we eerst nog allemaal een individuele minitriathlon afwerken ter bepaling van de startvolgorde als team: 175m zigzaggend door het zwembad, 7.7 km fietsen en 2,3km lopen. Hiermee eindigden we op een mooie 7e plek van 13 deelnemende teams, wat er door een creatief/onnavolgbaar systeem voor zorgde dat we ‘s middags in de teamwedstrijd als laatste mochten starten.
Het zwemmen begon perfect: in een treintje, rond het afgesproken tempo van 1:28/100m, zonnetje, fris watertje, lekker doorzwemmen, niet te hard, niet te gek, gewoon goed. Op een gegeven moment toch kleine paniek: m’n brilletje was volledig beslagen, ik miste daardoor een keerpunt (kon de kant niet zien), raakte op achterstand, moest bijzwemmen en opeens kreeg ik m’n ademhaling helemaal niet meer onder controle. Ik had ook geen idee hoeveel van de totale 475m we hadden gezwommen en besloot daarom toch even m’n brilletje goed te doen. Er viel een gat, maar Ynske haalde me na een korte twijfel gelukkig in, dichtte het gat, nam mij mee en gelukkig was het zwemmen toen eigenlijk ook al ten einde. Best lekker soms, zo’n korte afstand.
Door naar de fiets na een prima wissel: de eerste 2 rondes liepen gesmeerd. We haalden Triathlon Team Twente in en werden gelapt door de meiden van Kijani (die veel eerder waren gestart en die ook echt sneller zijn, dus het was acceptabel). Na 2 van de 5 rondes helaas toch gedoe: Dieuwertjes ketting was van een van haar derailleurwieltjes gegaan. Ze kon wel doorfietsen, maar met meer weerstand en de angst dat de ketting opeens zou blokkeren. Toch heeft ze doorgebuffeld, want het plan was dat Dieuwertje, Morena en ik bijelkaar zouden blijven met lopen (tijd van de 3e finisher telt), Ynske loopt net iets minder snel en zou als back-up doorlopen voor het geval één van ons zou uitvallen.
Ondanks het technisch mankement hielden we het tempo redelijk constant en kwamen we na bijna 20km weer soepel het parc fermée in. Daarna ging het lopen goed en geheel volgens plan (het was natuurlijk afzien, zwaar en vreselijk, maar dat vergeet je na de finish gelukkig weer snel). Met 1:00:34 zetten wij de 5e teamtijd neer: hét bewijs dat we als team sterker zijn dan alleen!
Door een rekenfactor met de tijden van de ochtend en de tijden van de middag zijn we uiteindelijk op de 7e plaats geëindigd, een super mooi begin van het seizoen! Tips van de dag: anti-fog op de zwembril doen, en veel blijven trainen en racen met de teamies🐬
Heren2amsterdam bioracer_nederland cadomotustriathlon amstelfysio ByEnutrition runnersworldamsterdamsebos
