Wat doe je als de eerste divisie je vraagt om in te vallen?
Omdat Rick’s vriendin hoogzwanger was, en de baby elk moment kon komen,
had hij besloten niet mee te doen aan de Team Triatlon in Arnhem. Daarom
vroeg Wilbert mij (David) om in zijn plaats mee te doen. Alle andere opties
waren geblesseerd of hadden andere verplichtingen. En dan zeg je
natuurlijk Ja! Wel met een beetje spanning, want ik kan ze natuurlijk
nooit bijhouden met het zwemmen en fietsen. Wilbert verzekerde mij dat
alles goed zou komen. Hij zou me elke baan een duw geven zodat ik in de
benen van Jeffrey en Twan kon blijven en tijdens het fietsen zouden zij
ook het meeste kop werk doen. Met die belofte ging ik akkoord.
Op de ochtend van de race kregen we een bericht van Rick, zijn vriendin
was die ochtend bevallen van een dochter, Emmi. En met dat goede nieuws
gingen we op weg naar Arnhem. Het weer was ons goed gezind. Het was
droog, de zon scheen en er was niet te veel wind.
De start van de race naderde. Koen gaf de laatste instructies, we namen
de tactiek nog een keer door en we gingen naar onze start plek. Bij
Jeffrey, Twan en Wilbert was er geen spanning te bekennen, bij mij des
te meer. We namen de posities in en bij het start signaal waren we weg.
Op weg naar mijn snelste 475m ooit, met behulp van de super-push van
Wilbert. Na 7 en halve minuut kwamen we uit het bad en gingen we op weg
naar de fietsen.
Wet-suit uit (met enige moeite en hulp), helm op en fietsen maar. Het
parcours was heuvel op en heuvel af, wel iets anders dan de vlakke wegen
in de polder. Met een gemiddelde snelheid van bijna 40km/h vlogen we
over het parcours. De tactiek werd goed uitgevoerd, Jeffrey, Wilbert en
Twan deden het meeste kop werk en ik probeerde zo goed mogelijk te
volgen. 20km en een half uur later kwamen we weer terug bij de
wisselzone. Optijd uit de fiets schoenen, fiets parkeren en hardloop
schoenen aan.
Na de laatste aanmoedigingen van Wilbert gingen we er van door. De
heuvels op beuken. Goed bij elkaar blijven en elkaar letterlijk er door
heen pushen. Na iets minder dan 5km en iets meer dan een kwartier later
kwamen we over de finish, uitgeput.
Nu was het wachten, maar uiteindelijk zijn we op de 7e plek geëindigd.
Weer een triatlon ervaring en lessen voor de volgende race rijker.
Thanks voor de uitnodiging en het vertrouwen Wilbert, Jeffrey, Twan en
Koen.
Credits: David
